Στέκεται ο πελαγίσιος ρυθμός με το χαμένο γλαροπούλι πάνω στον ουρανό τής εικόνας από τα χέρια αμετακίνητα τάχα ο ύπνος να μάχεται στην αστική γειτονιά και να ξαναγίνεται απόρθητο το Κάστρο του Κρόνιν πνοής μάλιστα μιας στάλας ζωής στο στήθος στεκάμενο το γιατροσόφι να σώνεται, δεν έχει κάτι άλλο από μνήμη θαρρετό των πτηνών η ψιλή βροχή σε μισοσκότεινο περβάζι παραθύρου αν μη τί και πώς και πότε χωρίς ίσκιο παρά αλμύρα ερχόμενη στο χάσμα με την πολεμίστρα στο Αιγαίο να στέκει και να δέχεται με ευλάβεια σείστρο όπως στον Ειρηνικό Ωκεανό τα φώτα είναι στραμμένα σε αυγουστιάτικες συμφωνίες
Καλό Νέο Ελληνικό Καλοκαίρι!
ASIMINA ANT. CHASANDRA
CO-FOUNDER
POETRYAXION