ζεις πολλές φορές ερήμην του μύθου σου, αλλά στην περίπτωση του Ν.Β. διακρίνουμε μία τελεσφορία, ότι τίποτε δεν έχει ειπωθεί και όλα εκ νέου κείνται ανάμεσά μας όπως και η ποιητική τέχνη στη σύγχρονη πραγματικότητα. ο δάσκαλός μου Ο.Ε., αν και γνώριμος του Ν.Β. ποτέ δεν είχε την άποψη ότι μπορούν οι ποιητές να είναι ερασιτέχνες. τίποτε δεν είναι περιττό και τίποτε πιο ανάλογο της ομορφιάς που δίνει η ποίηση που επεξεργάζεται. ευτυχώς!
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ ΧΑΣΑΝΔΡΑ
μοιάζει, κύριε Βαλαωρίτη, να συνεχίζετε την ποίηση από εκεί που δεν την έχει αφήσει κανένας, με μόνο βάρος την αισθητική σας. κι αν δεν έχει βρει ακόμη τη θέση της στην καρδιά των αναγνωστών, τα βιβλία σας εξαντλούνται. πώς το εξηγείται αυτό, γράφετε ως επαγγελματίας, με ωράριο δηλαδή!
Ν.Β. όχι. γράφω με πένα σε σημειωματάριο ό,τι μου κατέβει. δεν έχω ούτε πρόγραμμα ούτε καμιά ιδιαίτερη αισθητική, είμαι δηλαδή ερασιτέχνης χωρίς κανένα ωράριο, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, όποτε μου ‘ρθει η διάθεση. άρα δεν έχω τίποτε να εξηγήσω εκτός απ’ το ό,τι συνεχίζω τα πράγματα από εκεί που τα άφησα.
με ποιόν τρόπο συμβουλεύετε ένα νέο κορίτσι ή αγόρι όταν γράφει κάτι που σας συγκινεί να το φέρει στη δημοσιότητα. πότε νομίζετε ότι είναι έτοιμο ένα ποίημα ή μια ποιητική σύνθεση και τι είναι αυτό που θέλετε από τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. τι πιστεύετε ότι φέρνει η μετα-νεωτερική γενιά του ’90, εκδιδόμενη πια το 2000-2010, είναι όντως μια …γενιά του χάους!
Ν.Β. δεν πιστεύω στις γενιές αλλά μόνο στα άτομα που μπορεί να είναι από το 2000 προ έως το 2000 μετά. 4.000 χρόνια ποιητική παραγωγή δεν είναι λίγο. όταν λοιπόν έρχεται κάποιο πρόσωπο και μου φέρνει κάτι που με ενδιαφέρει θα το ενθαρρύνω για δημοσίευση στη Νέα Συντέλεια, αν πηγαίνει με το στυλ του περιοδικού. όσο για εμφάνιση βιβλίου θάλεγα προσοχή όχι, γιατί δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει να έχει το βιβλίο και κάτι το ανανεωτικό αλλιώς πάει, με την επανάληψη των χιλιοειπωμένων, για τον κάλαθο των αχρήστων. η ποίηση χρειάζεται προηγούμενη άσκηση και πληροφόρηση και αυτό που θα έλεγα κατευθυνόμενο διάβασμα. όσο για …τη γενιά του χάους, εκτός και εάν είναι ζήτημα ημερομηνιών γεννήσεως, δεν έχει άλλη οντότητα. παντού διακρίνω μόνο άτομα, είτε χαώδη είτε όχι.
πείτε μου για τον Άγγελο Σικελιανό και την Εύα Πάλμερ, ποιος ήταν ο μέντοράς του και δικός σας δάσκαλος στην ποιητική τέχνη!
τον Άγγελο Σικελιανό τον γνώρισα αλλά όχι την Εύα Πάλμερ. όμως την συμπάθησα και αυτή εκ του μακρόθεν, όπως αυτόν εκ του πλησίον όταν τον γνώρισα, υπήρξε μεγάλη φυσιογνωμία με τον ερμητισμό του και το υπέρβαρό του στυλ και την δυναμική του γλωσσική έκφραση, με γούστο και μουσικότητα. είναι κοντά μου ως Λευκαδίτης, φίλος της οικογενείας. όσο για μέντορα του Σικελιανού πιστεύω ότι ήταν η δημοτική παράδοση και δευτερευόντως ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης και ο Κωστής Παλαμάς -στο είδος της γραφής, δηλαδή τη βαρδική ρητορικότητα του 19ου αι. . κατά τα άλλα οι πηγές του ήταν οι αρχαίοι, ο Όμηρος, ο Πίνδαρος και οι τραγικοί. Η Εύα Πάλμερ ήταν μια εξαιρετική γυναίκα που δόθηκε ψυχή τε και σώματι στην Ελλάδα που εκπροσωπούσε ο Άγγελος. δικοί μου δάσκαλοι,ασφαλώς, είναι πρώτα ο Κ.Π.Καβάφης και ο Γιώργος Σεφέρης.
index, μάρτιος 2007